چرا ما انسان ها دائما خودمان را با دیگران مقایسه می کنیم؟

در همه ما انسان ها این میل طبیعی وجود دارد که خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. اما این میل به مقایسه از بدو  تولد همراه ما نیست و در طول زمان در ما ایجاد می شود. در کودکی ما خود را با کسان دیگر مقایسه نمی کنیم. همه در دوران کودکی از موجودیت خود راضی و خوشنود بوده و ویژگی های منحصر بفردشان را دوست دارند.

اما با گذشت زمان به ما گفته شد که باید سعی کنیم که از دیگران بهتر باشیم. این حس از زمان ورود به مدرسه پدیدار می شود. از همان سال اول مدرسه والدین و اطرافیان به شما می گویند که باید بهترین و زرنگ ترین شاگرد کلاس خود و یا حتی مدرسه باشد. اگر بخواهید بازی کنید نیز از شما خواسته می شود که برنده بازی باشید و به عنوان بهترین بازیکن مورد تشویق قرار بگیرید. اگر نمراتتان ضعیف باشد شرمنده و حتی سرزنش می شوید. رفته رفته به این باور می رسیم که برای این که شاد باشیم و دیگران را نیز شاد کنیم باید از دیگران بهتر باشیم. برای بهتر بودن از دیگران نیز باید بیشتر تلاش کرده و از هر وسیله ای استفاده کنیم.

رسیدن به این هدف برای انسان غیر ممکن است زیرا همه نمی توانند در این کره خاکی از دیگران بهتر باشند. این موضوع از لحاظ تئوریک غیرممکن است. نتیجه این امر را می توانید در جامعه متمدن و مدرن و البته سرخورده و عصبانی امروزی ببینید زیرا همه نمی توانند و نتوانسته اند به اهدافشان برسند. حس رقابت و مقایسه از دوران کودکی در ذهن ما انسان ها کاشته می شود. این حس به تدریح بیشتر و بیشتر در ذهن ما ریشه دوانده و به جزئی جدایی ناپذیر از ذهن و طرز تفکرمان تبدیل می شود. در نتیجه در اولین مواجهه با افراد جدید به فکر مقایسه و رقابت با آن ها هستیم.
کار زیادی در مورد حسی که جزئی از وجود ما شده است نمی توانیم بکنیم اما می توانیم به روش های زیر از این حس مقایسه برای داشتن یک زندگی بهتر استفاده کنیم.